familie
Door: Leo
Blijf op de hoogte en volg Leo
04 Juli 2015 | Oeganda, Entebbe
Vanmorgen na het ontbijt wandelen naar familie. Faith staat ons al op te wachten en rent tegemoet. Ik heb zelden in mijn leven zo een leuk kind gezien ! Zo vrolijk, energiek, grappig. Met haar lach krijgt ze alles voor elkaar volgens mij. Mooi typetje ! Mary is al vroeg naar het Victoria Lake gelopen om vis te kopen voor ons, iets wat voor haar heel duur is en zij normaal niet eten. Boven houtvuur wordt de vis bereid. Geweldig om te zien. Wat zijn wij dan in NL gek met z'n allen, wat betreft: nieuwe keuken, nieuw dit, nieuw dat, terwijl alles gewoon nog werkt. Zo geweldig om te zien, voelen hoe deze familie waardeert, blij is, gelukkig zijn met wat ze hebben. Bij de vis bereid Mary, matoke(=bananenpurree), poncho en gekookte maiskolven. Smaakt super lekker. Na het eten gaan we naar de markt met Faith. Gisteren zag ze me voor het eerst en gaf ze alleen Lydia een hand tijdens het lopen, maar nu pakte de mijne ook. Vond ik wel heel aandoenlijk ! Tussen ons in liep ze mee. Even een heel gruwelijk verhaal, maar echt waar. In Oeganda worden soms kinderen ontvoerd voor hun organen, tevens gebeurt het dat het hartje van een kind, welke dus is ontvoerd, uitgesneden wordt of ledematen en onder een nieuw te bouwen huis wordt begraven om die plek geluk te brengen. Gruwelijk. Kan me er niets bij voorstellen. Mensen hier zijn echt zo vriendelijk. Heeft te maken met oude rituelen en komt dus meer voor in gehuchten, niet zo zeer in Entebbe. Maar Faith is lang bang geweest om langs een huis in aanbouw te lopen. We lopen over de markt en gaan op zoek naar Dennis, de broer van Faith. Leuke ontmoeting met lieve jongen, die kippenvoer verkoopt op de markt. We lopen langs Faith haar school en ze verteld trots dat ze daar les volgt (dankzij KLM-ers). We kopen koekjes, chips en drinken voor Faith, wat ze bewaard voor schoolreisje, ze kan nooit mee, is geen geld voor, maar Lydia en ik hebben dit nu voor haar betaald. Thuis aangekomen, zie ik de geit, die normaal vast staat, aan het eten knabbelen buiten. Hahahaha, pak het koord, wat de geit niet geweldig vindt. Buiten wordt de kleding gewassen in teiltjes met de hand. Faith en Peace doen dit, alles met de hand. De maaltijd voedt zo goed dat we in de avond amper nog trek hebben. Na afscheid genomen te hebben van de familie, gaan we terug naar Backpackers, alwaar we soepje, salade en pittige patat eten. Wat Nile special bier drinken en eens op tijd gaan slapen. Althans een poging wagen. Benieuwd of morgen de bagage komt.
-
04 Juli 2015 - 20:49
Gonny En Henk :
Je hoort en leert heel wat in en over zo'n land
je zou maar kind zijn daar heel beangstigend
hopelijk krijgt ze een goed leven met hulp van
de KLM fijn hoor dat zo iets ook bestaat .
De foto's via een andere weg toch te zien gekregen .
Gonny en Henk. -
04 Juli 2015 - 21:41
Heidi:
Leuk geschreven Leo! Ik geniet op deze manier mee! Dikke kus voor jullie
-
05 Juli 2015 - 11:58
Judith:
Hoi Leo,
Mooie verhalen weer, wat een naar ritueel inderdaad betreffende de kinderen..
Mooi te lezen over deze familie zeg! tot horens weer liefs Juud
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
