Uttaradit - Chat Trakan
Door: Leo van Noort
Blijf op de hoogte en volg Leo
20 Januari 2016 | Thailand, Chat Trakan
Na goede nachtrust van 6 uur, ontbijt met rijst en groenten, spullen pakken. Voor je vertrekt is nooit leuk, alles 10x checken, door vermoeidheid maak je vaak fouten en vergeet je veel. Reismoeheid is moeilijk te beschrijven en zeker moeilijk te begrijpen. Bij het opladen van mijn fiets voor het hotel loop ik met mijn scheenbeen vast in spatbord stang. Hier zit geen beschermrubber meer op, v.w. trillen. Pijn schiet door me heen. EHBO koffertje pakken en betadine erop. Zie dat wond open staat, pleisters erop en dan fietsen.
Na uitchecken on my way, de langste etappe van mijn reis. De eerste 50 km zijn redelijk vlak. Vecht me zelf naar eerst eens 30 km op de teller. Dan bij tentje ff uitrusten met naturel chips (zout) en energy drink en water. Spreek opeens een vrouw mij aan, van ver in de 70 die engels lerares is geweest. Zij blijkt daar te wonen en hebben leuk gesprek, ze bied me aan of ik gebruik wil maken van haar toilet. Hoe bedoel je gastvrijheid. Tijdens fietsreizen hoef ik nooit te plassen, vanwege vele vochtverlies. Dan bij rond de 50 km weer ff pauze, bij een soort benzinepomp. Oud vrouwtje ligt daar op een bed en ik drink cola bij haar, noodle soup (althans ze verkoopt pakje) en vraag dus deze met gekookt water toe te voegen. Handen en voetenwerk. Direct erna flinke klimmen van rond de 8%. Regelmatig hoor je onderweg: "Falang, Falang". Als je dan zwaait, of gedag terug zegt, juichen ze vaak of beginnen te lachen. Thailand, het land van de glimlach, wordt het genoemd en ik kan het bevestigen ! Vrachtwagenchauffeurs, motorrijders die hun duim opsteken, zijn een zo klein gebaar, maar doen zo goed. Ik fiets langs rijstvelden, bergen en gewoon schitterende natuur, door kleine dorpjes en merk dat ze zelden een Falang (=vreemdeling) hebben gezien. Tussen de 50 en 70 km zitten er een aantal klimmen van tussen de 5 en 10%. Loopt zoveel zweet in mijn ogen, dat ik als 1 oog de klim neem, hahaha. Bij 70 km bij tentje stoppen, waar ze bijna schrikken, hahaha. Maar al snel zitten ze me vriendelijk aan te kijken als ik flink moe en zwetend op stoeltje zit, mijn energydrank weg te slurpen. Via handen en voeten toch leuk contact. Geef de kids ballonnen, ouders zonder opleiding, die ze zeggen dat ze me moeten bedanken, maar ik ben heel eng voor ze, maar toch handen bij elkaar voor hun neus en buiginkje maken, zo mooi gebaar ! Na 92 km kom ik aan bij Ang Doi Guesthouse, eenvoudig, schoon. Biertje drinken, douchen en nog even fietsen door dorpje en over markt gewandeld als enig marsmannetje. Op advies van eigenares lokaal gegeten.
Na uitchecken on my way, de langste etappe van mijn reis. De eerste 50 km zijn redelijk vlak. Vecht me zelf naar eerst eens 30 km op de teller. Dan bij tentje ff uitrusten met naturel chips (zout) en energy drink en water. Spreek opeens een vrouw mij aan, van ver in de 70 die engels lerares is geweest. Zij blijkt daar te wonen en hebben leuk gesprek, ze bied me aan of ik gebruik wil maken van haar toilet. Hoe bedoel je gastvrijheid. Tijdens fietsreizen hoef ik nooit te plassen, vanwege vele vochtverlies. Dan bij rond de 50 km weer ff pauze, bij een soort benzinepomp. Oud vrouwtje ligt daar op een bed en ik drink cola bij haar, noodle soup (althans ze verkoopt pakje) en vraag dus deze met gekookt water toe te voegen. Handen en voetenwerk. Direct erna flinke klimmen van rond de 8%. Regelmatig hoor je onderweg: "Falang, Falang". Als je dan zwaait, of gedag terug zegt, juichen ze vaak of beginnen te lachen. Thailand, het land van de glimlach, wordt het genoemd en ik kan het bevestigen ! Vrachtwagenchauffeurs, motorrijders die hun duim opsteken, zijn een zo klein gebaar, maar doen zo goed. Ik fiets langs rijstvelden, bergen en gewoon schitterende natuur, door kleine dorpjes en merk dat ze zelden een Falang (=vreemdeling) hebben gezien. Tussen de 50 en 70 km zitten er een aantal klimmen van tussen de 5 en 10%. Loopt zoveel zweet in mijn ogen, dat ik als 1 oog de klim neem, hahaha. Bij 70 km bij tentje stoppen, waar ze bijna schrikken, hahaha. Maar al snel zitten ze me vriendelijk aan te kijken als ik flink moe en zwetend op stoeltje zit, mijn energydrank weg te slurpen. Via handen en voeten toch leuk contact. Geef de kids ballonnen, ouders zonder opleiding, die ze zeggen dat ze me moeten bedanken, maar ik ben heel eng voor ze, maar toch handen bij elkaar voor hun neus en buiginkje maken, zo mooi gebaar ! Na 92 km kom ik aan bij Ang Doi Guesthouse, eenvoudig, schoon. Biertje drinken, douchen en nog even fietsen door dorpje en over markt gewandeld als enig marsmannetje. Op advies van eigenares lokaal gegeten.
-
21 Januari 2016 - 06:18
Els Van Noort:
Hee Leo, wat een tocht en wat een mooie foto s!! Word er stil van...wat een belevenis man!! Je hebt nu toch wel minimaal een rustdag ingepland hoop ik? Is ook beter voor die wond op je been -
21 Januari 2016 - 09:10
Lydia:
Wat een tocht! En je hebt het weer gedaan! Mooie foto's ook weer. Vooral die ene van jezelf onderweg met 1 oog dicht. Die laat zien dat je een strijd levert in de "gestage"! Klim. (En nog een slok van de whiskey in die bidon) ;)
Mooi wat je onderweg ook allemaal meemaakt. Weet nog goed hoe die noedels smaken, een ware delicatesse als je zoveel hebt gezweten. En bij aankomst in het guesthouse moe maar voldaan dat heerlijke koude biertje(s)
Vandaag rustdag? Geniet van alles! -
21 Januari 2016 - 10:34
Gonny:
Ha Leo , in zo'n land wil je toch blijven wonen zo vriendelijk als de mensen daar zijn en alles zo schoon ook de winkeltjes en de straat of kiek je de beste ?
Zou je daar werk kunnen vinden lijkt me leuk voor een paar jaar .
Zo te lezen dragen de bewoners je door de vermoeidheid heen met hun aanmoedigingen heel lief ,
het lijkt de 4 daagse van Nijmegen wel.
Groetjes van Gonny en Henk. -
21 Januari 2016 - 10:44
Judith:
he broer,
wat een tocht he, je ziet weer veel mooie dingen. Dat wondje maak ik me geen zorgen over, het ziet er schoon en goed doorbloed uit. Pleister erop tijdens je rit en gaan!! Zal jou kennende al goed aan het genezen zijn! Ik vind die foto ook leuk met die kraam met al dat fruit, die zie je ook veel daar he. Veel plezier nog!! xx Judith
-
21 Januari 2016 - 15:45
Wil Van Wingerden:
Wat ben jij aan het genieten,en elke keer zo,n push van die lieve mensen doet je erg goed ,vooral als je zo moet afzien .Het is een hele strijd maar je krijgt er o zoveel voor terug.nee dat is niet lekker he dat zweet in je ogen,nou lieverd alle respect maar denk ook goed om je rust,dag kanjer tot je volgende mooie verhaal,bedankt hier voor -
21 Januari 2016 - 16:23
Esmé:
Hey kanjer,
Goed gedaan hoor! Ben trots op je. Leuk geschreven allemaal en ik kan zien dat je aan het genieten bent, maar wel genoeg uitrusten hoor.
Liefs, Xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
