zwaar

Vanmorgen ontbeten met 2 geroosterde witte boterhammen met ommelet met ham, thee en yoghurt met diverse soorten fruit. Om 10 uur stap ik op de fiets om mijn beginpunt te gaan zoeken, welke ik gisteren nog expres opgezocht heb. Weet niet hoe, maar gaat iets fout. Na 5 km en half uur later ben ik eindelijk bij de start. Zonde van de energie natuurlijk. Fiets eerst heel stuk door de stad. Ik fiets over een brug (Cau Long Bien) over de Song Hong (rode rivier). Op het platform worden veel foto`s gemaakt en ik zie dat ik ook meerdere malen wordt vastgelegd. De toeristenwijken zijn er duidelijk 2 in Hanoi en als je daaruit bent, ben je weer in Vietnam (vind ik). Grappig feit, is dat ik weer met hun op de foto wil, dus zogezegd zo gedaan. Beide partijen happy. Na 15 km ben ik de stad uit en kom ik over een dijk te fietsen. Heerlijk rustig. Na 27 km bij de But Thap Pagoda. Het is er druk, maar ik ben de enige toerist en dat is te merken ook. Iedereen is netjes gekleed en kom ik daar in vieze fietsbroekje en hempje, maar goed, ik heb respect voor hun, maar ga me niet omkleden. Vele mooie foto`s volgen. Mijn fietstassen laat ik gewoon op mijn fiets zitten, o.a. gevuld met Ipad, in welk land kan dat nog ? Na half uur weer verder. Het weer is prima, licht zonnetje zelfs. Na 50 km gaat het mis. Ze zijn hier flink aan de weg bezig en ik raak het spoor bijster. Maar hier kom ik pas veel later achter. Middels veel vragen en lange tijd verder, terugfietsen, heel frustrerend. Op borden zie ik een plaats die ik verderop in de route genoemd wordt, alleen is dit over de snelweg en daar mogen geen fietsers/brommer op...... Maar het is mijn enige aanknopingspunt, andere optie is nog verder terugfietsen. Ik dus snelweg op, maar zie duidelijke vluchtstrook en fiets dicht langs vangrail, maar voelt niet lekker. Gelukkig na 4 km afslag met naamplaats die ik moet hebben. Vrij snel vind ik de aansluiting weer op de route, tot mijn grote opluchting. Heb 14 km extra gefietst en zie dat de tijd snel gaat. Ik wil altijd voor het donker bij mijn hotel zijn, ivm verkeersveiligheid. Dat betekent doorfietsen, geen lunch, geen stop meer..... Alleen op water, energydrankjes verder. Verstand op nul, pijn verbijten/uitschakelen en trappen. Ik hoor Wim (spinning instructeur): "1,2, 1,2" en zijn uitleg over fietstechniek, bij 2 uur meeste kracht geven en om 7 uur optrekken. Thanks Wim ! Na 102 km fietsen kom ik aan om 18.05 uur. Het is net 5 minuten donker in het Khach San Duyen Hai Hotel 1. Ik trek een trainingsbroek aan en loop nog 300 meter verder om in een zeer goed wegrestaurant te eten. Er is 1 serveertjes die klein beetje engels spreekt, dus als ik iets vraag, wordt er naar haar geschreeuwd. Ik laat wondje zien op mijn vinger en vraag om een glas water en zout. Ze komt terug met flesje water, nu het zout nog, denk ik. Ik schenk alvast het water in een glas en doe mijn vinger erin. Er zit nog wat in het flesje en aangezien ik dorst heb, neem ik een grote slok. Serveerster komt aanrennen en roept: "No, no, no". Als ik het doorgeslikt heb, snap ik waarom. Het is pure alcohol. Terug over de flink donkere weg, goed aan de kant lopen dus, weer terug naar mijn hotel. Ondanks alles toch een mooie dag ! (Als plaats Pha Lai ingevuld omdat Sao Do niet herkent werd. Pha Lai ligt hier 11 km vandaan).