Indrukwekkend !

Na ontbijt fietsen en stop na 3 km om kokosnootsap te drinken. Zo leuk om te zien hoe ze met groot kapmes de verse kokosnoot bewerken en kopje eraf snijden, rietje erin en drinken maar. Vandaag fietsen naar Banteauy Srei tempel, 31 km verderop. Ik fiets over kleine weggetjes en heb veel contact met de bevolking. Er wordt rietsuiker gebrand op hoog vuur in zelfgemaakte steenovens staan er grote wokpannen. Aan een meisje vraag ik wat ze doen en ze legt me uit met handen en voeten dat ze soort klontjes rietsuiker maken en dat in potjes verkopen. Alleen zijn er tientallen hopjes en de weg is niet druk, dus wat verkopen ze..... zo triest.
En continu: "Hello" en duimen omhoog en grote gulle lachen. Vlak voor ik de tempel bereik ga ik naar het Landmijn museum, In Cambodja liggen nog steeds 2 miljoen niet ontplofte mijnen, als gevolg van o.a. de Vietnamoorlog. Maandelijks vallen er nog slachtoffers, m.n. kinderen en boeren. War is stupid !!!
De entreeprijs van het museum komt ten goede aan ontruiming van de mijnen, wat nog dagelijks gebeurd. Vroeger met een stok, wat levensgevaarlijk is, gelukkig nu met hulp uit meerdere landen en in Cambodja moet je opgeleid zijn om dit werk te doen. Met een koptelefoon en een kastje wandel ik door het museum, door een cijfer in te toetsen, wat aangegeven staat bij de foto's, krijg je in het engels informatie. Overal liggen bommen, raketten, mijnen enz. Foto's van slachtoffers. Informatie over de Khmer Roughe periode eind jaren '70 waarbij 2 miljoen (onschuldige) Cambodjanen werden vermoord zonder rede, door Pol Pot. Het dragen van een bril was al voldoende....
Ben met Lydia in 2006 bij Killing Fields/ S21 gevangenis geweest, tot op de dag van vandaag praten wij daar nog over. Wij hebben toen Vann Nath ontmoet, 1 van de vijf overlevenden van de S21. Ik zal deze dag nooit vergeten ! Mijn ontmoeting met hem en 2x met de Dalai Lama in Nederland hebben op mij qua menselijke ontmoetingen de meeste indruk gemaakt, qua charisma.
Ik koop in het museum een boek en dvd over de S21 gevangenis.Met tranen in mijn ogen verlaat ik het museum en fiets huilend weg.
Wat dan zo mooi is, dat ik na een 2 km een tuktuk zie met hele familie erin. Ze lachen en zwaaien naar me. Direct keer ik om en vraag of ik foto van ze mag maken. De man spreekt heel klein beetje engels.
Dan de Banteay Srei, wow, is geweldig en indrukwekkend !
Loop daar 1 1/2 uur rond, eet heerlijk in het restaurant en dan terugfietsen.
Ik kom na 10 km terecht in een soort optocht van m.n. schoolkinderen die met vlaggetjes lopen en monniken. Wat de bedoeling is weet ik niet, maar ze vormen een optocht van 2 km lang en komen bij een tempel uit. Vlak voor ik Siem Reap bereik kom ik langs een soort snelweg markt, bizar ! Op de vluchtstrook aan beide kanten. Om 16 u ben ik terug in mijn hotel na 72 km fietsen die dag. Neem een douche en ff een duik in het zwembad en ga naar de lokale markt, gewoon omdat ik weet dat je daar mooie foto's kan maken.
Dan met TukTuk naar Love U restaurant en voor stoplicht mooie kans op foto van 4 personen op een brommer, dat wilde ik al lang maar is lastig om te doen.
Love U restaurant is geweldig ! 2 km buiten centrum, weinig tot geen toeristen, super lieve bediening en fantastisch eten. Had dit engels echtpaar aanbevolen en die zitten er, dus we genieten met z'n 3-en. Leuke gesprekken en helemaal gezellig. Mooie afsluiting van een enerverende dag !