Aranyaprathet

6 uur opgestaan, ontbijten en spullen inpakken. Zie best tegen deze dag op. Is nooit leuk om met je fiets vervoer nodig te hebben en altijd veel gedoe. Om 7 uur ben ik op de afgesproken plaats. Alleen maar toeristen, die zenuwachtig staan te doen, vreselijk ! Mijn bagage van de fiets, voorwiel eruit en wachten......
Chaotisch, want er staat een bus maar niemand weet of het deze is. Gaat naar Bangkok waar iedereen naar toe gaat. Ik ben de enige met ticket Poi Peth, grensplaats met Thailand. Eindelijk inladen, ben dan altijd wel wat bang voor schade, maar je moet gewoon laten gebeuren. In de bus, die helemaal vol zit, komt een Argentijnse jongedame naast me zitten. We raken direct aan de praat en dat is 3 uur lang niet meer gestopt. Ze reist ook alleen en ook al veel gereisd, dus leuk om dingen uit te wisselen. Ze heeft sociologie gestudeerd en werkt op een school waar ze coördinator is. Na 3 uur, de grens. Ik eruit en daar sta je dan met je fiets en bagage en los voorwiel en dan moet je ook nog nodig plassen..... Hotel binnen gelopen, maar dat mocht niet. Dan maar een casino in, was geloof ik ook niet de bedoeling, maar liep gewoon door. Hahaha in korte broek en hempje in keurig casino. Dan fiets in mekaar zetten en verder. Ik doe iets niet goed en mijn voorrem loopt aan, dan maar zonder voorrem en blokjes losgehaald. Dan visa laten afstempelen bij kantoortje met grote massa mensen in de rij en als dit gedaan is, doorfietsen naar de Thaise grens, paspoortcontrole en foto wordt gemaakt en dit gaat gelukkig wel vlot. Dan 5 km fietsen denk ik..... Dus niet, worden er zeker 15, want het is lastig om de route weer op te pikken, vind maar een aanknopingspunt. En vragen aan mensen gaat niet, ze begrijpen het niet en kunnen vaak niet lezen. Wordt paar keer verkeerde kant opgestuurd. Dan een TukTuk aangehouden, die weten het vaak wel en spreken een heel klein beetje engels. En jawel hoor, een aanknopingspunt. Vandaar uit kan ik de route oppakken en fietsen naar het Market Hotel. Eenvoudig maar prima. Vrouwtje spreekt geen woord engels, maar we komen eruit met handen en voeten. Er is een zwembad en daar neem ik een lekkere duik. Ben daar alleen. Bij Tripadvisor lees ik over een restaurantje, Thip Kitchen en daar ga ik heen. Onderweg kom ik langs een fietsenmaker en laat mijn voorwiel even nakijken. De man helpt me direct zet het wiel en de remblokjes weer zodanig dat ik verder kan. Als ik vraag wat hij van me krijgt, zegt hij: "Nothing". Waar vind je dit nog ? Dan restaurantje binnen stappen en ook daar ben ik alleen. De dame vraagt direct: "Leo"? En verbaasd kijk ik haar aan en antwoord dat ik Leo heet. "Leo, do you want a Leo?" Eeeeh staat het op mijn voorhoofd...... hahaha wel bizar dit. En Leo wil idd een Leo big. Het eten is fantastisch ! Ga in de avond weer hierheen. Super lieve mensen, die maar blijven naar je lachen. En als ik naar toilet ga en langs de keuken loop, tja, dat ziet er allemaal zo eenvoudig en in onze ogen niet hygiënisch uit. Maar het interesseert me geen bal, het eten is super en ben tot zover niet ziek geweest. Geniet enorm !