Dian Fossey track
Door: Leo van Noort
Blijf op de hoogte en volg Leo
11 Mei 2015 | Rwanda, Musanze
Na een zeer korte nacht, was het 5.30 uur dat de wekker ging. Vreselijke kater en amper bekomen van de heenreis/indrukken. 6.00 uur ontbijt met wit brood en eieren en erg lekkere thee met gember. We worden opgehaald door chauffeur Theo (ja Wil van Wingerden, echt waar), die ons met een landrover brengt naar de startplek van de tracking. Het is wel heel vreselijk hoe onze voorbereiding is: gewoon niet, maar kom ik later op terug. Erg leuk is dat we bij startplek Nathalie en Paul weer zien. Nathalie is collega van Lydia en Paul is een vriend van haar waar ik naast zat en deze mensen (Lydia en ik hebben altijd zelfde voorkeur/antipathie naar mensen), precies diegene waren, welke wij het aardigst vonden. Ze gaan de tracking doen naar de vulkaantop. Na ingecheckt te hebben voor onze trail, zien we afrikaans dansen door een groep. Spectaculair. Wat balen is, is dat we foto's maken met een camera, waarvan we het kaartje niet kunnen lezen in macbook of ander pc, dus daarom tot nu toe weinig foto's. De foto's die ik plaats, komen van mijn GoPro camera. Later zal ik dus veel foto's toevoegen als ik thuis ben. We starten de track met 8 nederlanders, 4 rangers, meerdere dragers. O.a. 1 voor ons Richard, die onze tas sjouwt en ons helpt in lastige passages. Dan gaat het beginnen. Doordat het regenseizoen is, zijn de paden zeer slecht en is elke stap er 1, omdat je diep in de modder zakt. Na 1 uur split de groep zich op, omdat de nederlanders niet verder kunnen, het is te zwaar. Ook van de groep die naar vulkaantop gaat, zijn vele afvallers. Lydia en ik gaan door, op karakter. We willen perse het graf van Dian Fossey zien. We zijn teammates en daarmee bedoel ik dat we veel dingen hetzelfde hebben/ervaren. We weten elkaar op te peppen op een positieve manier en ook al vergt het, het uiterste van ons, raken we nooit geïrriteerd naar elkaar, waar we dat vrij snel hebben naar anderen. Zelfs de rangers hebben het zwaar. De rede dat ze een geweer dragen is niet zozeer v.w. de gorilla's, het heeft te maken met de buffels die zeer agressief kunnen zijn. Zowel voor als achter ons loopt dus een ranger.De modder is echt slopend, elke stap is er 1 en zink je dus diep weg in de zuigende modder, soms tot aan je enkel.... Van de 4 en half uur wandelen we dus 4 uur door deze modder. Dit is veel zwaarder dan bijvoorbeeld het mulle zand op het strand. Daarbij klimmen we dus ook nog eens. Lydia en ik hebben best gekke dingen gedaan in ons leven, maar dit was voor ons toch wel het zwaarste ooit. Wb voorbereiding: kater, weinig slaap, geen eten meegenomen, gelukkig had Lydia nog wat koekjes in haar tas bij toeval, onderrugpijn Lydia, wondjes en wat dikke enkel Leo. Niet voorbereid op bloedzuigers, die er wel zitten, gelukkig kon ik regenbroek huren, want ik kwam doodleuk in korte broek opdagen. Wat ik wel moet zeggen is, dat wij dachten dat het makkelijke wandeling zou zijn van 2 uur. We hebben geen informatie vooraf gekregen. Was dus gewoon loodzware, gevaarlijke tracking. We zijn meerdere keren gevallen, maar gelukkig niet hard. Leuk is dat rangers dan zeggen: "I am sorry", als je onderuit gaat, haahahahahhaa. Als we aankomen bij het graf van Dian Fossey, die begraven ligt naast haar favoriete gorilla, exact zoals zij wenste, voelen we zo een serene rust. Als ik Diggit zijn graf, haar favoriete gorilla, zie, word ik emotioneel. Het is zeer indrukwekkend. Er liggen nog 20 gorilla's begraven op deze plek. Overigens, Dian Fossey is dus vermoord, door wie, weet niemand, maar "Gorilla's in the mist" is ongeveer de favoriete film van ons en dat verteld het verhaal over haar leven. Een must see !
Wat we merken als we stilstaan, is dat onze benen beginnen te trillen, geen controle meer over. Is erg leuk als je moet gaan afdalen, de kracht is op..... Het is echt heel zwaar en dit vergt echt alles van ons. Krampen, pijn, afzien, maar toch weten we elkaar te motiveren, door te gaan. We praten over onze fietsreizen, waarin we ook zware momenten hebben gehad. Rangers die we tegenkomen, klappen spontaan en doen hun duim omhoog. De laatste kilometers vallen we meerdere keren, geen controle meer, geen kracht meer kunnen zetten. We voelen onze benen niet meer. Helaas zien we dus geen gorilla's maar bijzonder is wel dat we ze wel, dat we ze horen op het eind van de trip. Slaand op hun borst en en geluid makend. Naar ons gevoel zeer dichtbij, maar de ranger zegt dat ze bovenop de berg zijn. Als we er zijn, stappen we bij Theo in de jeep met onze modderschoenen, modderkleren. We vallen tijdens de rit allebei in slaap. We zijn doodmoe, maar erg blij en trots dat we het gedaan hebben. Op de camping Red Rocks, gaat de eigenaresse de uitdaging aan om onze schoenen weer schoon te krijgen. Na een eenvoudige douche, voelt het gelukkig al beter en we hebben honger als een paard. Vrijwel niet gegeten..... We krijgen in de avond, vis, pasta, smaakt super ! Wat een geweldige ervaring !
Wat we merken als we stilstaan, is dat onze benen beginnen te trillen, geen controle meer over. Is erg leuk als je moet gaan afdalen, de kracht is op..... Het is echt heel zwaar en dit vergt echt alles van ons. Krampen, pijn, afzien, maar toch weten we elkaar te motiveren, door te gaan. We praten over onze fietsreizen, waarin we ook zware momenten hebben gehad. Rangers die we tegenkomen, klappen spontaan en doen hun duim omhoog. De laatste kilometers vallen we meerdere keren, geen controle meer, geen kracht meer kunnen zetten. We voelen onze benen niet meer. Helaas zien we dus geen gorilla's maar bijzonder is wel dat we ze wel, dat we ze horen op het eind van de trip. Slaand op hun borst en en geluid makend. Naar ons gevoel zeer dichtbij, maar de ranger zegt dat ze bovenop de berg zijn. Als we er zijn, stappen we bij Theo in de jeep met onze modderschoenen, modderkleren. We vallen tijdens de rit allebei in slaap. We zijn doodmoe, maar erg blij en trots dat we het gedaan hebben. Op de camping Red Rocks, gaat de eigenaresse de uitdaging aan om onze schoenen weer schoon te krijgen. Na een eenvoudige douche, voelt het gelukkig al beter en we hebben honger als een paard. Vrijwel niet gegeten..... We krijgen in de avond, vis, pasta, smaakt super ! Wat een geweldige ervaring !
-
11 Mei 2015 - 22:11
Walter:
Zo , wat gaaf . En super knap van Julie .
Ene bloedzuigers zijn gezond he.
Deze wandeltocht vergeet je niet meer.
Groetjes Walter -
11 Mei 2015 - 22:42
Els:
Wow, wat een ervaring weer en ongetwijfeld bijzonder indrukwekkend! Erg leuk om je verslag weer te lezen en je hebt "smaak van Afrika al flink te pakken" terecht! ...èn van bananen bier hahaha! X -
12 Mei 2015 - 01:09
Dorine:
Zo hee, wat een avonturen beleven jullie. Super stoer dat jullie die zware trekking volbracht hebben, zeker iets om heel erg trots op te zijn.. Bijzondere plek, "Gorilla's in The Mist", fantastische film en heel tragisch. Ben zo benieuwd naar de foto's... Geniet van de rest van jullie week, dat bananenbier klinkt goed! Mooi geschreven verslag ook, zo leuk om op deze wijze ook Afrika een beetje mee te beleven .... maar dan zonder spierpijn en bloedzuigers ;-). -
12 Mei 2015 - 08:21
Siu Mei:
Zo dan! Wat een verhaal. Top dat jullie hebben doorgezet!
De volgende keer ga mee....ha ha....
Veel plezier nog!
Groetjes,
Siu Mei
-
12 Mei 2015 - 10:07
Wil Van Wingerden:
Wat een fantastich verslag zeg je loopt gewoon mee op het droge dan,ha ha
Jullie genieten er gelukkig van nog fijne dagen jongens -
14 Mei 2015 - 09:58
Leo Van Noort:
Ha Walter,
Gelukkig hebben we geen bloedzuigers in ons lichaam gevonden. Gezond ?
Helemaal waar, is erg indrukwekkend ! -
14 Mei 2015 - 13:37
Leo Van Noort:
Hey zus, absoluut ! Tot gauw, X Leo
-
14 Mei 2015 - 13:40
Leo Van Noort:
Hi Dorine,
Absoluut ! Je krijgt de foto's en filmpjes te zien. Tot snel !
XXX
Leo
-
14 Mei 2015 - 13:41
Leo Van Noort:
Si Mei, hou ik je aan. Ben alleen bang dat we dan zuurstoftank mee moeten nemen en dat je 75% van de tocht bij mij op mijn rug zit. Hahahahaha. Leo -
14 Mei 2015 - 13:42
Leo Van Noort:
Hoi Wil,
Zeker weten !
Groetjes, Leo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
