Fietsen, dokter en andere dingen

Vanmorgen regent het echt flink hard, We willen gaan fietsen en Harriet (eigenaresse) heeft 2 mountainbikes voor ons geregeld. Na de ergste buien, klimmen we erop, met onze pijnlijke benen van gisteren. We fietsen samen richting Musanze centrum. Na 500 meter begint het zo hard te regenen dat we schuilen onder afdak van een huis. Na 10 minuten verder fietsen en jawel, opnieuw regen, dus weer schuilen. Er komen kinderen bij ons staan en ik maak mooie portretfoto's van ze. Gelukkig stopt het erna en fietsen we verder, het is alleen maar klimmen en dat op slippers. Roept herinneringen op aan onze fietsreizen. Er fietsen Rwandezen met jerrycans bananenbier naar boven, zo zwaar beladen, dat ze vaak lopen omdat het gewoon te zwaar is, drijfnat van het zweet. Ook op hun hoofden dragen ze allerlei materialen. Zo leuk om met fietsen zoveel te zien. Het is zwaar, maar door de dingen die je ziet, wordt je zo afgeleid. Grappig is de "Muzungu" (witte) interessant is, maar wij bekijken hun. Overigens zijn we de enige Muzungu's hier, geen andere gezien. Bij een plaatselijke bar stoppen we. We bestellen 2 coca cola. Het hele dorp loopt ongeveer uit en binnen mum van tijd staan er 20 mensen om ons heen. Bijna alleen maar mannen en er zijn er zichtbaar meerdere dronken. Sommige bedelen om bier. Ze zijn niet echt vervelend, maar 2 neigen daar wel toe. Ze blijven vragen om bier. Negeren dus weer. Ze hebben geen prettige geur om zich heen. We drinken onze cola op en gaan verder. De vervelende spreek ik 1x toe met iets luidere stem en een niet zo vriendelijk gezicht van mijn kant, hij is direct weg. Boodschap is duidelijk. We fietsen verder en hebben net de energie opgedaan die nodig was. Na 8 km klim, fietsen we dus door Musanze, maar we fietsen verder tot bijna aan de Oegandese grens. We komen in een plaats waar Lydia gaat pinnen en ik kom in contact met een reisgids uit Rwanda. Leuke vent. We vragen hem om advies voor een restaurant en dan willen we local food. Hij wijst ons de weg en super leuk, we komen bij een restaurant, waar we zelf nooit naar binnen zouden gaan. Het is in buffetvorm en er is van alles. Rwandezen eten veel koolhydraten, maar als je ziet hoeveel lichamelijke inspanning ze leveren, is dat begrijpelijk. Het smaakt super ! We drinken er cola bij en rekenen €2,60 af totaal ! Mensen zijn in Rwanda zo vriendelijk. Ook hier in het restaurant, zijn zo rustig en prettig. Dan terug fietsen, nou fietsen, we hoeven bijna niks te doen, behalve remmen, want het is downhill. Terug bij Red Rocks zijn de vrouwen gearriveerd die manden maken, zeer kleurrijk en leuk om te zien. Dan gaan we met Zulu, zeer rustige Rwandees, praat bijna niet, maar Lydia en ik vinden hem juist heel prettig, naar de bananenbierfabriek. Zulu probeert te regelen dat we binnen komen, maar dat gaat helaas niet, waarschijnlijk lukt dat morgen wel, dus dan maar naar de bar waar we het spul proeven, 14 procent alcohol per flesje, dus na 1 stoppen. We wandelen terug naar Red Rocks en daar is de dokter (traditional natural one). Lydia had hem ontmoet vorige keer en vond hem zo een leuke vent, dus de eigenaresse heeft hem gebeld op ons verzoek. Hahahahaha, wat een mooie man. Hij heeft filmpjes, foto's gekeken van onze tracking en fietstocht, vond hij geweldig. Zo een lieve, innemende man, met een zo positieve uitstraling. We zijn met hem gaan wandelen en hij heeft ons vele plantsoorten laten proeven/ruiken en uitgelegd waar het goed voor is. Erg interessant. Peter (Amerikaan) arriveert laat in de middag. Relaxte reiziger, aardige gozer, met wie het leuk praten is over m.n. reizen. Avondeten met de dokter, Peter, Harriet. De dokter gaat helemaal los, vreselijk gelachen. Als ik de dokter vraag of zijn vrouw ook zo kookt, want het eten is fantastisch, zegt hij dat dit 1x per jaar is, dit eet hij alleen met kerst. Wel heftig om te horen. Dit eten wij dus al voor 2e keer vandaag. Maar hij blijft lachen, wel indrukwekkend. Hij verteld zo leuk. Tikje schuine humor, maar als hij lacht, doe je vanzelf mee en hij lacht continu. Na het eten begrijpen we dat Zulu jarig is, dus gaan we bij het kampvuur zitten en drinken nog maar een bananenbier met hem.