Chau Doc - Long Xuyen (71 km)

Vanmorgen met Frans en Marjet rondgelopen op zoek naar ontbijt. In point it boekje gebakken ei aanwijzen, maar is lastiger dan het lijkt. Dan vinden we toch broodjes kar, maar geen eieren. Wel zoete broodjes en ik nam er 1 bedekt met vlees en salade. Bij een ander tentje drinken we nog ice koffie, deze is redelijk te drinken. Dan lopen we terug naar hotel, langs etalagepop die buiten staat met armen te wiegen (hahaha, zie filmpje).
Dan zien we een zgn lijkwagen. In de kar zit een monnik en bij een tentje zitten de dragers, die er uit zien als politieagenten. De kist wordt dus vervoerd in deze kar. Als wij langslopen, is er geen kist te zien.
Dan spullen pakken en wil naar de kelder lopen met mijn bagage, maar nee, de mensen van het familiehotel zeggen dat ik bij receptie moet zetten en zij tillen het naar buiten. Ik moet mijn fiets voor hoteldeur zetten. Dan uitchecken. En hier maak ik een fout, komt later terug. Frans en Marjet fietsen mee een stukje, zodat ik ze kan laten zien waar je de bootsman kan vinden. Hun blijven nog dagje aldaar. Het is 33 graden en ik ga met de ferry over. Ideaal want je bent direct de drukke stad uit. Mooie etappe over kleine wegen langs uitgestrekte rijstvelden, door dorpen en langs rivieren en kanalen. Je ziet soms graven in de rijstvelden. Een traditie is dat mensen begraven willen worden op de plek waar ze hun hele leven hebben gewerkt. Zie veel durian bomen. De grote vrucht schijnt prima te smaken, maar stinkt vreselijk. Is vaak verboden in hotels deze vrucht mee te nemen. Vaar nog 2x met een ferry over. Onderweg zie ik 2 mensen in het rood verkleed. 1 met een soort pompoen op zijn hoofd en de ander als een soort sinterklaas. Trommel erbij. (zie filmpje). Tet feest komt eraan.Tết Nguyên Đán is het belangrijkste feest van Vietnam, waarmee de komst van het nieuwe jaar en de lente gevierd wordt, gebaseerd op de maankalender. Het valt meestal in januari of februari. Het feest duurt drie dagen.
Een maand eerder bereidt iedereen het feest alvast voor. Tijdens de feesttijd worden de huizen versierd, wordt vuurwerk afgestoken en zijn er draken- en leeuwendansen en feestelijke markten. Bij het familiealtaar worden aan de voorouders offers gebracht. Kinderen krijgen cadeautjes en nieuwe kleren en zogenaamd 'gelukkig geld': geld in een rood, mooi versierd zakje, dat de kinderen krijgen nadat zij voor hun voorouders een wens hebben gedaan. Verder wordt veel eten bereid en komen families bij elkaar eten. Het belangrijkste gerecht is banh chung, een soort pastei van vlees en bonen, gewikkeld in een bananenblad.
Onderweg over de kleine weggetjes bestaat het verkeer voor 95 procent uit brommertjes. Het getoeter continu is een zware last voor mijn oren. Zet soms muziek op om er minder last van te hebben, maar is zo hard en steeds vlak achter je. Ze doen het echt om te waarschuwen, maar ook omdat ze het leuk vinden een toerist te zien. Heb deze dag wereldrecord "Hello" zeggen verbroken, de teller staat op 10 989x
Onderweg bij paar oudere dames gebaart dat ik wilde eten, dan is het altijd weer een verrassing wat je dan krijgt.....
Dit keer een zoute rijstsoep en een bord vol koud vlees.
De rijstsoep is exact wat ik nodig heb en smaakt heerlijk ! Kokosnoot sap erbij en onderweg weer rietsuikersap. Koud vlees eet ik nooit in Azië, dus die wordt weer in de vitrine gezet. Hahahaha.
Dan in grote stad Long Xuyen. Langs een standbeeld van Ton Duc Thang (een Vietnamese politicus die een grote rol heeft gespeeld in het huidige Vietnam). Ik fiets langs een enorm podium waar ze aan het oefenen zijn met dans. Dan kom ik aan bij Long Xuyen hotel, ben flink moe en dan ga ik altijd eerst een biertje drinken, ipv inchecken, omdat ik weet dat als het dan tegen zit, ik de verkeerde dingen zeg. Hier begrijpen ze natuurlijk niks van, maar dat maakt me niet uit. Dan zie ik berichtje van Frans dat ik mijn paspoort bij receptie van vorig hotel heb laten liggen. Gelukkig komen zij morgen naar deze stad fietsen en brengen ze hem mee. Dan inchecken, maar geen paspoort en die moeten ze altijd hebben. Gelukkig heb ik altijd kopie paspoort/visa bij me en leg verhaal uit. Informeer of er nog genoeg kamers voor morgen. Dit blijken er nog maar enkele te zijn, dus boek er 1 voor Frans en Marjet. Zo helpen we elkaar. Na douchen, eet ik het restaurant van het hotel. In de avond nog rondje lopen door de stad en jawel bij het podium zijn optredens. Duizenden brommertjes stoppen gewoon op de weg om schouwspel te bekijken. (zie filmpje). Besluit om 22 uur te gaan slapen. Normaal nooit voor 0.00 u.